‘Betalen ze per bier, of hebben ze de drank afgekocht?’
Dat ze geen kleren aanheeft maakt de eerste minuten ongemakkelijk. Ik weet me geen raad met mijn ogen. Ik probeer haar aan te kijken, maar ze kijkt terug en dat maakt me verlegener dan haar blote lichaam.
‘Per bier.’ Dat kwam er best normaal uit.
‘Oké, gooi die tap maar open en geef mij een dienblad’. Kordaat tapt ze een serie Amstels, zet deze op haar blad en stapt het gezelschap in. De jongens zijn nog veel ongemakkelijker dan ik. Grote bek allemaal, maar nu het erop aankomt stuk voor stuk verlegen. Al hebben ze in beide handen al een glas, haar weigeren ze niks. In no time is het dienblad leeg en komt ze bij me terug.
‘Tap maar, hoor.’ Ze is geweldig. Ik laad haar dienblad weer vol en weg is ze. Het kost haar slechts minuten om alle biertjes te slijten. We blijken een goed team. Al snel is het ongemak weg, concentreer ik me op de tap en richt zij zich op het uitdelen. In zeer korte tijd draaien we een zeer hoge omzet.
Het gezelschap bestaat uit studenten, die haar hebben ingehuurd voor een striptease. Ze is een prachtige verschijning en geeft die gasten waar voor hun geld. Ze brullen als ze danst, schreeuwen als ze stuk voor stuk haar kleding uittrekt, sissen als ze met olie in de weer gaat, maar jongetjes zijn ze als ze hun individueel de aandacht geeft.
De échte jongetjes, mijn collega’s in de keuken van een jaar of 16, zijn stukken minder verlegen. Door het keukenluik zie ik hoofdjes steken, en nieuwsgierige oogjes proberen zo veel mogelijk mee te krijgen van wat zich hier afspeelt. Ik pluk Thijs achter de afwas vandaan en zet hem pontificaal voor haar. Ze heeft net een glas bier tussen haar borsten geklemd om er de studenten mee te overgieten, maar buigt zich nu naar voren om Thijs eruit te laten drinken. Thijs is opeens geen jongetje meer, hij is de held van zijn collega’s.
Het is een interessante vertoning. Plat vermaak? Denigrerend? Zo ervaar ik het niet. Deze vrouw is trots, weet wat ze doet en heeft de regie. Zij bepaalt wat er gebeurt, zij heeft de broek aan en de jongens eten uit haar hand. Ik leer van haar ondernemerschap als ze na haar act bij mij achter de bar kruipt en me dus vraagt of ze per bier betalen of de drank hebben afgekocht. Een blote collega, en een goede ook.
Als we na afloop nog even napraten blijkt ze hartstikke aardig en normaal. Ik weet niet waarom ik dacht dat dat laatste misschien niet het geval zou zijn. Je uitkleden voor mannen en geld zou bij mij niet opkomen, maar dat ik zo bekrompen zou zijn te verwachten dat iemand die dat wel doet niet normaal is, valt me tegen van mezelf. We kletsen en lachen en proosten op de goede avond. Van mij mag ze vaker komen.